Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Minime vero, inquit ille, consentit. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Nulla erit controversia.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Recte, inquit, intellegis. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quis non odit sordidos, vanos, leves,

futtiles? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Duo Reges: constructio interrete. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Poterat autem inpune; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Ac tamen hic mallet non dolere.

Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Torquatus, is qui consul cum Cn. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Cave putes quicquam esse verius. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Recte, inquit, intellegis. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum

est, id deseruit. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed haec in pueris; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.