Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quid censes in Latino fore? Murenam te accusante defenderem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Minime vero, inquit ille, consentit. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Duo Reges: constructio interrete. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Non potes, nisi retexueris illa. Qui est in parvis malis. Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Primum quid tu dicis breve? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Bork Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Immo videri fortasse. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Qui est in parvis malis. An haec ab eo non dicuntur? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?

Hoc

sic expositum dissimile est superiori. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Bork Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quod cum dixissent, ille contra. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quid enim? Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Bork Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Sed fac ista esse non inportuna; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Hoc loco tenere se Triarius non potuit.