Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Nemo igitur esse beatus potest. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.

Quid est igitur, inquit, quod requiras? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur post Tarentum ad Archytam? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Duo Reges: constructio interrete. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Sed quae tandem ista ratio est? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Sed ad bona praeterita redeamus. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Qui est in parvis malis. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Cave putes quicquam esse verius. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quae quo sunt excelsiores, eo

dant clariora indicia naturae. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.