Graece donan, Latine voluptatem vocant. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? An nisi populari fama? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. An tu me de L. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Duo Reges: constructio interrete. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Laboro autem non sine causa; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Ut aliquid scire se gaudeant? Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.

De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Tum mihi Piso: Quid ergo? Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.

Hoc non est positum in nostra actione. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; At, si voluptas esset bonum, desideraret. Ut

necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Omnis enim est natura diligens sui. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Itaque his sapiens semper vacabit. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quo tandem modo? At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi

signum absolvere. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Cur id non ita fit? Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.