Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Bork

Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.

Duo Reges: constructio interrete. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Sedulo, inquam, faciam.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quippe: habes enim a rhetoribus; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sullae consulatum? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Si longus, levis; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli

sepulcrum accederem.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Immo alio genere; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Facillimum id quidem est, inquam. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Illud non continuo, ut aeque incontentae.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. At iam decimum annum in spelunca iacet. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Te ipsum,

dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Idemne, quod iucunde? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Equidem, sed audistine modo de Carneade? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.