Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Certe non potest. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Summus dolor plures dies manere non potest? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Erit enim mecum, si tecum erit. Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

Quid est enim aliud esse versutum? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Bork Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

At, si voluptas esset bonum, desideraret. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. An haec ab eo non dicuntur? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Venit ad extremum; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Odium autem et invidiam facile vitabis. Summum a vobis bonum voluptas dicitur.

Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Ratio quidem vestra sic cogit. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Id enim volumus,

id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Cur iustitia laudatur? Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Duo Reges: constructio interrete.