Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Odium autem et invidiam facile vitabis. Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Non igitur bene. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Sed quod proximum fuit non vidit.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Sed hoc sane concedamus. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Sin te auctoritas

commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Itaque contra est, ac dicitis; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Hoc simile tandem est? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Duo Reges: constructio interrete. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Bork Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quis

hoc dicit? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Non est igitur voluptas bonum. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.