Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Respondeat totidem verbis. Primum divisit ineleganter; Duo Reges: constructio interrete. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Cur, nisi quod turpis oratio est? Videsne quam sit magna dissensio? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Sed quot homines, tot sententiae; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?

Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa

autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne

saepius dicas me aberrare; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.