Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Sed quae tandem ista ratio est? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quare conare, quaeso. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Duo Reges: constructio interrete. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Eam stabilem appellas.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Sed quot homines, tot sententiae; Murenam te accusante defenderem. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Semper enim ex eo, quod maximas

partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quo modo autem philosophus loquitur?

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quid, de quo nulla dissensio est? Laboro autem non sine causa; Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; At iam decimum annum in spelunca iacet.

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? At iam decimum annum in spelunca iacet. Eaedem res maneant alio modo.

Quid est igitur, inquit, quod requiras? Est, ut dicis, inquam.

Scrupulum, inquam, abeunti; Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Sed ad bona praeterita redeamus. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;