Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. At eum nihili facit; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Bork Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Conferam avum tuum Drusum cum C. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Poterat autem inpune;

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; At iam decimum annum in spelunca iacet. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Negat enim summo bono afferre

incrementum diem. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Id Sextilius factum negabat. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. An est aliquid

per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Duo Reges: constructio interrete. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Quae cum essent dicta, discessimus. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.