Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Suo genere perveniant ad extremum; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quod quidem iam fit etiam in Academia. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Tria genera bonorum;

Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Equidem e Cn. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.

Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Bork Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Res enim concurrent contrariae. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Bork Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint,

fruentem vivere. Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Duo Reges: constructio interrete. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Ubi ut eam caperet aut quando? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ecce aliud simile dissimile. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Dat enim intervalla et relaxat. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat,

sed sua satietate. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.