Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quare conare, quaeso. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Duo Reges: constructio interrete. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quae cum essent dicta, discessimus. Quae cum

magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Immo alio genere; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.

Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Easdemne res? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Praeteritis, inquit, gaudeo. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus

haec. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Si enim ad populum me vocas, eum. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.