Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quaerimus enim finem bonorum. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

Sed quot homines, tot sententiae; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Laboro autem non sine causa; Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. An hoc usque quaque, aliter in vita? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Duo Reges: constructio interrete. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Torquatus, is qui consul cum Cn. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Scisse enim te quis coarguere possit? Quippe: habes enim a rhetoribus; Quid enim tanto

opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Velut ego nunc moveor. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quis est tam dissimile homini. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Qua tu etiam inprudens utebare non

numquam. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.