Duo enim genera quae erant, fecit tria. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Sed tamen intellego quid velit. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Facete M.

Eam stabilem appellas. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Pauca mutat vel plura sane; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Bork

Non potes, nisi retexueris illa. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Ratio quidem vestra sic cogit. Nam ante Aristippus, et ille melius. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Dat enim intervalla et relaxat.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut

nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Tria genera bonorum; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? At multis se probavit. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? At iam decimum annum in spelunca iacet. Duo Reges: constructio interrete. Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.