Oratio me istius philosophi non offendit; Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Hoc sic expositum dissimile est superiori. Nihil ad rem! Ne sit sane; Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Duo Reges: constructio interrete. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quis istud, quaeso, nesciebat? Praeclare hoc quidem. Quid censes in Latino fore? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Ergo hoc

quidem apparet, nos ad agendum esse natos. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Satis est ad hoc responsum. Bonum patria: miserum exilium.

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quo tandem modo? Laboro autem non sine causa; Nemo igitur esse beatus potest.

Quid adiuvas? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Praeclare hoc quidem. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Si quae forte-possumus. Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides.