Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Ut id aliis narrare gestiant? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Id Sextilius factum negabat. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Summae mihi videtur inscitiae.

Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

Age, inquies, ista parva sunt. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Graece donan, Latine voluptatem vocant. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Te enim iudicem aequum puto,

modo quae dicat ille bene noris. Non est igitur summum malum dolor.

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Sed plane dicit quod intellegit. Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Memini vero, inquam; Quae contraria sunt his, malane? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Quis enim redargueret? Duo Reges: constructio interrete. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.