At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Paria sunt igitur. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Bork Audeo dicere, inquit. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Si enim ad populum me vocas, eum. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Duo Reges: constructio interrete. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Non risu potius quam oratione eiciendum? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Esse enim, nisi eris, non potes. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Ita nemo beato beatior. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Laboro autem non sine causa; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Non semper, inquam; Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Beatum, inquit. Sed ego in hoc resisto; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quod quidem nobis non saepe contingit. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi

signum absolvere. Murenam te accusante defenderem.

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Cave putes quicquam esse verius. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quid sequatur, quid repugnet, vident.