Sed haec nihil sane ad rem; Igitur ne dolorem quidem. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.

Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Conferam avum tuum Drusum cum C. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Duo Reges: constructio interrete. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Occultum facinus esse

potuerit, gaudebit; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Polycratem Samium felicem appellabant. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Tu quidem reddes;

Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.

Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae

secundum naturam essent, non dolere;

A mene tu? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Ratio quidem vestra sic cogit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quae est igitur causa istarum angustiarum? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.