Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.

Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. An eiusdem modi? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Bork Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Quis enim redargueret? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Bork

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Bork Eorum enim est haec querela,

qui sibi cari sunt seseque diligunt. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Stoici scilicet. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Sed fac ista esse non inportuna; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Haeret in salebra. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Confecta res esset.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Haec dicuntur inconstantissime. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

Duo Reges: constructio interrete. Sed ad illum redeo. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Quam

illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?