Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Beatum, inquit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Nihil enim hoc differt. Certe non potest. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Maximus dolor, inquit, brevis est.

Tum mihi Piso: Quid ergo? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Itaque his sapiens semper vacabit. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a

philosophis ratione quadam distinguitur. In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Laboro autem non sine causa; Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Videsne quam sit magna dissensio? Duo Reges: constructio interrete.

Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Quare ad ea primum, si videtur; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quorum altera prosunt, nocent altera. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Nihil ad rem! Ne sit sane;