Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.

Duo Reges: constructio interrete. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed nimis multa. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;

Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Utilitatis causa amicitia est quaesita. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quis enim redargueret? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Quorum altera prosunt, nocent altera. Itaque

contra est, ac dicitis; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quod iam a me expectare noli.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Videsne quam sit magna dissensio?

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Bork Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quae cum dixisset, finem ille. Quae ista amicitia est? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Sed fac ista esse non inportuna; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Negare non possum. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Ac tamen hic mallet non dolere. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem.