Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;

Cur id non ita fit? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Quae contraria sunt his, malane? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Non est igitur summum malum dolor. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Torquatus, is qui consul cum Cn. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Suo genere perveniant ad extremum; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Que Manilium, ab iisque M. Quis enim potest ea, quae probabilia

videantur ei, non probare? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quis istud possit, inquit, negare? Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Dat enim intervalla et relaxat. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Equidem e Cn. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Que Manilium, ab iisque M. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Eam stabilem appellas. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quid est enim aliud esse versutum?

Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Est, ut dicis, inquam. Duo Reges: constructio interrete. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se

expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Et quidem, inquit, vehementer errat; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Et non ex maxima parte de tota iudicabis?