Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quis Aristidem non mortuum diligit? Duo Reges: constructio interrete. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Explanetur igitur.

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Sit sane ista voluptas. Sed nunc, quod agimus; At hoc in eo M. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Sed plane dicit quod intellegit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Et quidem, inquit, vehementer errat; Hoc tu nunc in illo probas. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Sedulo, inquam, faciam. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Odium autem et invidiam facile vitabis. Ratio quidem vestra sic cogit.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Praeclare hoc quidem. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis

verbis, inquit; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.