Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Sed plane dicit quod intellegit. Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Duo Reges: constructio interrete. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Mihi enim satis est, ipsis non satis. At iam decimum annum in spelunca iacet. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Et quidem, Cato, hanc totam copiam

iam Lucullo nostro notam esse oportebit;

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Idemne, quod iucunde? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Itaque contra est, ac dicitis; Facillimum id quidem est, inquam. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;

Quid est igitur, inquit, quod requiras? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Sed haec omittamus; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Summus dolor plures dies manere non potest? Neque enim civitas in

seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Scisse enim te quis coarguere possit? Nam de isto magna dissensio est.