Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Quid me istud rogas? Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Illa tamen simplicia, vestra versuta. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Quis istud possit, inquit, negare? Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Iubet

igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Si longus, levis. Comprehensum, quod cognitum non habet? Ego vero isti, inquam, permitto. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Duo Reges: constructio interrete. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Sed ego in hoc resisto; Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Equidem e Cn. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; De hominibus dici non necesse est. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quid Zeno?