Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quonam, inquit, modo? Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.

Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Summus dolor plures dies manere non potest? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. An eiusdem modi? Hoc mihi cum tuo fratre convenit.

Ita multa dicunt, quae vix intellegam. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quis contra in illa aetate

pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Is es profecto tu. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

Quonam, inquit, modo? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Hoc simile tandem est? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Nihil ad rem! Ne sit sane;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Ut aliquid scire se gaudeant? Duo Reges: constructio interrete.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Idemne, quod iucunde? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Mihi vero, inquit,

placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.