Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Hic ambiguo ludimur. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Duo Reges: constructio interrete. Hoc non est positum in nostra actione. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Si enim ad populum me vocas, eum.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Confecta res esset. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis;

Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Age, inquies, ista parva sunt. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Torquatus, is qui consul cum Cn. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Istam voluptatem perpetuam

quis potest praestare sapienti? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Si longus, levis dictata sunt. Est, ut dicis, inquam. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Paria sunt igitur. Illi enim inter se dissentiunt. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Immo alio genere; Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.

Et quidem, inquit, vehementer errat; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Quae contraria sunt his, malane?

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. At enim hic etiam dolore. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Quod non faceret, si in voluptate summum

bonum poneret. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?