Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Frater et T. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Duo Reges: constructio interrete. Que Manilium, ab iisque M. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Equidem e Cn. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. In schola desinis. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Vide, quaeso, rectumne sit. At enim hic etiam dolore. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Illum

mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.

Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Bork

Esse enim, nisi eris, non potes. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Age sane, inquam. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Falli igitur possumus.

Paria sunt igitur. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Quid me istud rogas? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; At iam decimum annum in spelunca iacet. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Sed quid attinet

de rebus tam apertis plura requirere?