Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Utram tandem linguam nescio? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Cur post Tarentum ad Archytam? Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Ut id aliis narrare gestiant? Falli igitur possumus. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quid de Pythagora? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Et nemo nimium beatus est; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Bork Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quis hoc dicit? Sed quid sentiat, non videtis. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ut id aliis narrare gestiant? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. An tu me de L. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Duo Reges: constructio interrete. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Sit

hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; At enim hic etiam dolore.