Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Quid enim possumus hoc agere divinius? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Pauca mutat vel plura sane; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Duo Reges: constructio interrete. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Eaedem res maneant alio modo. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Minime vero istorum quidem, inquit. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Nec tamen ullo

modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Si longus, levis. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Hoc sic expositum dissimile est superiori. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Praeclare hoc quidem. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sed haec in pueris; Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Quae sequuntur igitur? Qui convenit? Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Si verbum

sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Ne discipulum abducam, times. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Hoc non est positum in nostra actione. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Restatis igitur vos; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.