Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ita prorsus, inquam; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Bork Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

At hoc in eo M. Sed ad rem redeamus; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Tu quidem reddes; Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Quid enim possumus hoc agere divinius? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc agendum est subtilius. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Duo Reges: constructio interrete. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ego vero isti, inquam, permitto. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Inde igitur, inquit, ordiendum est.