Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quid enim possumus hoc agere divinius? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idemne, quod iucunde? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Idemne, quod iucunde? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Illa tamen simplicia, vestra versuta. Dicimus aliquem hilare vivere; Duo Reges: constructio interrete.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam

omnino sine animo sint. Tamen a proposito, inquam, aberramus. De quibus cupio scire quid sentias. Restatis igitur vos; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Quis istud possit, inquit, negare? His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Quae sequuntur igitur? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?

An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Itaque ab his ordiamur. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Bork Minime vero istorum quidem, inquit. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Ergo opifex plus sibi

proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Non est igitur voluptas bonum. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Tamen a proposito, inquam, aberramus. Falli igitur possumus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quo tandem modo?