Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Duo Reges: constructio interrete. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quis enim redargueret? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. De illis, cum volemus.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quare conare, quaeso. Satis est ad hoc responsum. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Refert tamen, quo modo. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Iam in altera philosophiae parte. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.

Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Vidit Homerus probari fabulam non

posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quonam, inquit, modo?

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Bork Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Simus igitur contenti his. Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Cui Tubuli nomen odio non est? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; An potest cupiditas finiri? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Inde igitur, inquit, ordiendum est. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.

Explanetur igitur. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Summus dolor plures dies manere non potest? Cur, nisi quod turpis oratio est? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Sed ad haec, nisi molestum est,

habeo quae velim. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Ut id aliis narrare gestiant? Sed videbimus. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;