Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Satis est ad hoc responsum. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quid est enim aliud esse versutum? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Ut aliquid scire se gaudeant? Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Esse enim, nisi eris, non potes. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Duo Reges: constructio interrete. Nihil sane. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Sed residamus, inquit, si placet. Bork Qualem igitur hominem natura inchoavit? Polycratem Samium felicem

appellabant. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.

Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Nunc de hominis summo bono quaeritur; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Si enim ad populum me vocas, eum. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Qui est in parvis malis. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.