Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Satis est ad hoc responsum. Cui Tubuli nomen odio non est? Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

Duo Reges: constructio interrete. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Cur id non ita fit? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Beatus sibi videtur esse moriens. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Septem autem illi non

suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ut pulsi recurrant?

Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Cur iustitia laudatur? Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. At coluit ipse amicitias. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Suo genere perveniant ad extremum; Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?

Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Cur id non ita fit? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An tu me de L. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Nemo igitur esse beatus potest. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.

Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Falli igitur possumus. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.