Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Deprehensus omnem poenam contemnet. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Duo Reges: constructio interrete. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Comprehensum, quod cognitum non habet? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Illum mallem levares,

quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Memini me adesse P. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Scrupulum, inquam, abeunti; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Bork

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt

contemnere. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Poterat autem inpune; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quid ergo? Cur, nisi quod turpis oratio est? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Prave, nequiter, turpiter cenabat; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.