Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quis istud possit, inquit, negare? Bork Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Ac tamen hic mallet non dolere.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Oratio me istius philosophi non offendit; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quae sequuntur igitur? Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Omnis enim est natura diligens sui. Videsne, ut haec concinant?

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Tanta vis admonitionis inest in locis; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Duo Reges: constructio interrete. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Non quaeritur autem quid naturae

tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Praeteritis, inquit, gaudeo. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Sed plane dicit quod intellegit.

Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. An hoc usque quaque, aliter in vita? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.