Duo Reges: constructio interrete. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.

Sint modo partes vitae beatae. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Paria sunt igitur.

Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Omnis enim est natura diligens sui. Quis est tam dissimile homini. Ad eos igitur converte te, quaeso. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas

obscurari saepe et obrui. Quae contraria sunt his, malane? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. Si longus, levis dictata sunt. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Illud non continuo, ut aeque incontentae. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. An haec ab eo non dicuntur? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Hos contra singulos dici est melius. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non

potest. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Si enim ad populum me vocas, eum. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quid, quod res alia tota est? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.