Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Minime vero istorum quidem, inquit. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Hoc non est positum in nostra actione. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quis enim redargueret? Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria? Laboro autem non sine causa; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Duo Reges: constructio interrete. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Illi enim inter se dissentiunt. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Quid me istud rogas? Quid paulo ante,

inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Non laboro, inquit, de nomine.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Hoc est non dividere, sed frangere. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Hoc simile tandem est? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Beatus

autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.

Minime vero, inquit ille, consentit. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.