Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Num quid tale Democritus? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Summus dolor plures dies manere non potest? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Bork Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Proclivi currit oratio. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quid nunc honeste dicit? Sit sane ista voluptas. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Suo genere perveniant ad

extremum; Duo Reges: constructio interrete. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Non est igitur voluptas bonum. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Sed fac ista esse non inportuna; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Videsne quam sit magna dissensio? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Sit, inquam, tam

facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Ubi ut eam caperet aut quando? Sed ille, ut dixi, vitiose. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Quod vestri non item. Itaque his sapiens semper vacabit. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?