Sed fac ista esse non inportuna; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Non igitur bene. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Sit enim idem caecus, debilis. Bork

Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. At hoc in eo M. Efficiens dici potest. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sed ego in hoc resisto;

Et quidem, inquit, vehementer errat; Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Ratio quidem vestra sic cogit. Quod quidem nobis non saepe contingit.

Id est enim, de quo quaerimus. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;

At enim sequor utilitatem. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Cur, nisi quod turpis oratio est? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Non laboro, inquit, de nomine. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Duo Reges: constructio interrete. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Ad eos igitur converte te, quaeso. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Facillimum id quidem est, inquam.

Bork Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quod iam a me expectare noli. Sed quot homines, tot sententiae; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quid censes in Latino fore? Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.