Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Non risu potius quam oratione eiciendum? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Idem adhuc; At enim hic etiam dolore. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Duo Reges: constructio interrete. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;

Quare conare, quaeso. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quid de Pythagora? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Tanta vis admonitionis inest in locis; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Rationis enim perfectio est virtus;

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?

Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Non laboro, inquit, de nomine. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici

possit? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Erat enim Polemonis. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.