Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Torquatus, is qui consul cum Cn. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Ea possunt paria non esse. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Itaque hoc frequenter dici solet a

vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Sed ego in hoc resisto;

Utram tandem linguam nescio? Non est igitur voluptas bonum. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nam quid possumus facere melius?

Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Duo Reges: constructio interrete. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Quis est tam dissimile homini.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quae duo sunt, unum facit.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Si mala non

sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quorum altera prosunt, nocent altera. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.