Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Urgent tamen et nihil remittunt. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Efficiens dici potest. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Duo Reges: constructio interrete. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Nunc de hominis summo bono quaeritur; Bonum liberi: misera orbitas. Sit enim idem caecus, debilis. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Non autem hoc:

igitur ne illud quidem. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Numquam audivi in Epicuri schola Lycurgum, Solonem, Miltiadem, Themistoclem, Epaminondam nominari, qui in ore sunt ceterorum omnium philosophorum. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quae ista amicitia est? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.

Istic sum, inquit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Sed fortuna fortis; Odium autem et invidiam facile vitabis. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Sed haec omittamus; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Itaque his sapiens semper vacabit. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sint modo partes vitae beatae. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Is ita

vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Restatis igitur vos; Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?